| EEN NAAMBORD VOOR 'DE REE ARCHIEFSYSTEMEN' |
KLIK HIER OM DIT VENSTER TE SLUITEN |
TWEE EERSTE PROEVEN met een schildering van glaspoeder, bleken te fel van kleur.
Het originele schilderij was veel gedekter van tint...
Rechts: de twee proef-vierkanten met glaspoeder.
Proef 1, die te fel van kleur was, kon niet gebruikt worden voor het naambord en werd daarom in een aparte ovengang gebogen in een vorm tot een vierkante glanzende schaal.
Proef 2, werd opnieuw bestrooid met extra glaspoeder, om de kleur wat bij te stellen en ging nog eens in de oven. Daarbij ging er van alles mis, waardoor het object barstte en in stukken uiteenviel. Ook deze proef was dus niet meer te gebruiken voor het logo... Tenslotte werden de scherven versmolten tot een geheel nieuwe schaal.
 |
 |
| Proef 1 (gebogen tot een vierkante schaal) |
Proef 2 (gebarsten) |
| (Klik op de foto's voor een vergroting en nog meer foto's) | |
Nu de probeersels met het bestaande glaspoeder niet het goede resultaat opleverden,volgden er experimenten met mengsels van verschillende kleuren, om zo het palet van het schilderij beter te kunnen benaderen. Dat resulteerde in een hele serie systematisch uitgewerkte variaties van kleurenmengsels in verschillende verhoudingen, waaruit uiteindelijk een beperkt aantal kleuren werd gekozen voor het werkstuk. Voor de zekerheid werd er nog een klein proefstrookje gemaakt van dit nieuwe kleurenpalet, voordat er aan de definitieve versie van het naambord begonnen werd.
| KLeurproefjes van mengsels glaspoeder, geplakt op een glasplaat. | Overzicht van de uiteindelijk gekozen kleuren | Proefstrookje met het kleurenpalet van het werkstuk. |
Het volgende probleem waren de rode randjes langs de witte naamborden. Het standaard-glas had niet de goede kleur, dus de randjes moesten ook gemaakt worden van een mengsel van verschillende tinten glaspoeder.
Het eerste probeersel bestond uit strookjes transparant glas, bedekt met een pasta van glaspoeder in de juiste kleur. Maar de glaspasta had de neiging naar beneden te druipen en de uiteinden van de strookjes namen (zoals gebruikelijk bij glas) een druppelvorm aan...
 |
 |
| Strookjes met glaspoeder-pasta - voor fuse | Dezelfde strookjes - na het fusen |
Philippe bedacht een nieuwe methode om gekleurde randjes te maken; een strookje tochtstrip plakken op ca 3mm van buitenrand van het glasplaatje en dan die buitenrand volplamuren met een pasta van glaspoeder en medium (vloeistof om glaspoeder mee aan te maken tot een soepele massa). Een eerste proefje op een transparant glasplaatje zag er hoopvol uit.
 |
 |
 |
 |
| rol tochtstrip | ovenproefje met geplamuurd randje | glasplaat met strip en geplamuurd | |
Om het glaspoeder en de verschillende kleuren goed te kunnen verdelen over het ontwerp, werden er sjablonen gemaakt voor vijf verschillende tinten glaspoeder, die vervolgens met een zeefje (in dit geval cacaostrooibusjes) werden uitgestrooid op het werkstuk.
Om het idee van verfstreken na te bootsen, werd gebruik gemaakt van een kammetje en een soort rubberen keukenkwastje. De letters van het tweede bord (met de naam van het bedrijf) werden van tevoren uitgefreest d.m.v. zandstraaltechniek en daarna opgevuld met een pasta van glaspoeder in de juiste kleur.
 |
 |
